Het lijkt me wel iets. Trouwen aan het strand. Ikzelf heb het grote geluk om heel dicht bij het strand van Malaga te wonen.



Regelmatig zit ik op een mooi terras van een restaurant dat pal aan de Middellandse Zee ligt en je hebt er een prachtig uitzicht over het strand, de haven en een deel van de stad zelf. Het is een geliefde plek bij de Spanjaarden om hier hun trouwfoto’s te laten maken en we zien de paartjes dan ook regelmatig poseren voor de camera, bij voorkeur net voordat de zon ondergaat.

De zee, de warmte van de zon en het strand hebben iets magisch

Het is natuurlijk geweldig om hier gebruik van te kunnen maken en dat gebeurt hier dan natuurlijk ook heel regelmatig. Het zijn niet uitsluitend Spaanse bruiloften die aan het strand gevierd worden. Ook komen er veel mensen van verre om in het zonnige buitenland te kunnen trouwen. Ik geef ze geen ongelijk. Alles wordt er op aangepast en de internationale weddingplanners hebben er vaak hun handen vol aan want er komt toch wel wat extra’s bij kijken.

Stoelen en tafels mogen niet wegzakken in het rulle zand

De bruidstaart moet beschermd worden tegen plotselinge, stoffige windvlagen en er wordt natuurlijk non stop gekeken of het niet tóch per ongeluk gaat regenen want in dat geval moeten er in allerijl tenten gebracht worden om de gasten een droog onderkomen te kunnen bieden. Voor de gasten die invliegen moet er voor vervoer en onderdak gezorgd worden dus al met al is het best een klus maar ja… dan heb je natuurlijk wel iets.

Afgelopen zomer zagen we een paartje uit Denemarken hun speciale dag vieren aan het strand

Hij droeg een wit linnen pak en was op blote voeten. De bruid droeg een flinterdun jurkje, aan haar voeten witte teenslippers met strass-steentjes en als bruidsboeket had ze een lief bosje jasmijn, een geurige ‘bloem’ die hier overal groeit. Ik vond het prachtig. Zo eenvoudig en tegelijkertijd zo indrukwekkend.

Ze hadden een strandtent afgehuurd die voor de gelegenheid feestelijk versierd was met witte en zilveren ballonnen en uit een luidspreker klonk een balad van George Michael

Ontspannen gasten nipten van hun glazen cava, waren in gesprek of keken uit over de kalme zee. Ik heb zeker een half uur naar het tafereel gekeken vanaf de boulevard. Prachtig. Ik kan het iedereen aanraden en ik ga zelf ook maar eens een paar plannetjes maken.

Tekst: Anne Pennekamp