Met vier bruidsmeisjes waren ze, variërend in leeftijd van 27 tot 38 jaar oud en alle vier popelden ze van ongeduld om met de aanstaande bruid mee te gaan voor het uitzoeken van de jurk.



De bruid had er al maanden over nagedacht want zo eenvoudig zou het nog niet worden. Ze is een sportieve meid en voelde niet veel voor een trouwjurk met strikken, parels en kant en ook over de kleur had ze al maanden zitten tobben. Ze komt uit een traditionele familie en wist dat het haar niet in dank afgenomen zou worden als ze voor een kanariegeel exemplaar zou kiezen en dat leek haar nu juist wel apart.

Rode trouwjurk

Spierwit was in ieder geval niet besteed aan deze ‘lomperik’zoals ze zichzelf vaak bestempelde. ‘Ik zie het al gebeuren’, mijmerde ze een paar weken terug toen de bruidsmeisjes en moeders samengekomen waren om de proef-taarten te keuren. ‘Wedden dat ik er binnen het uur al vlekken op heb zitten? Ik durf het bijna niet aan. Wat dachten jullie van rood?’ De bruidsmeisjes bleken enthousiast en ook schoonmoeder kon wel mee in het idee maar uit een ooghoek zag ze haar eigen moeder van kleur verschieten en besloot het razendsnel over een andere boeg te gooien. Het was immers haar moeder en daar heb je er maar eentje van. Ze begreep dat ze maar beter een drupje water bij de wijn kon doen en besloot na enige discussie te kiezen voor een roomwit exemplaar. ‘Maar wel donker-room hoor’, sprak ze waarschuwend. Ik weet niet eens of zo’n kleur wel bestaat maar dáár gaan we naar zoeken.

Champagne

De bruidswinkel ademde pure luxe uit en de hulpvaardige verkoopster die tevens de eigenaresse was, voorzag het gehele gezelschap van een mooi glas champagne. Van de bruid had ze in een eerder gesprek al begrepen wat de wensen waren en had het nodige voorwerk verricht.‘Jij bent dus een sportieve bruid met knoei-angst’, sprak ze glimlachend. ‘Eens zien wat we voor je kunnen betekenen.’

Room witte trouwjurk

Enige minuten later kwam ze de ruimte ingelopen met een enorm rek met hieraan een keur aan jurken. Gejuich klonk op. We gaan kiezen! We gaan passen! De uren die volgden waren gevuld met keurende blikken, gegil en gelach. Jurk na jurk werd op het lichaam gepast en geshowd en de bruid liet het gelaten gebeuren.Het is nog niet eenvoudig om samen met zes kritische, champagne drinkende dames het juiste exemplaar te vinden maar wonder boven wonder vond ze haar trouwjurk. In de allereerste bruidswinkel die ze aandeden nota bene.‘Ongelofelijk’, vond de eigenaresse. ‘Ik adviseer de bruiden eigenlijk altijd om niet meer dan twee personen mee te nemen bij het uitzoeken van de jurk. Iedereen heeft zo zijn eigen voorkeuren en dat is heel onrustig voor de bruid’, sprak ze. ‘Ik ben blij dat het zo fijn gegaan is. Nog een glaasje champagne?’

De bruidsmeisjes

En daar zaten ze dan. Vier bruidsmeisjes, twee moeders en een stralende bruid in spé en bewonderden nogmaals het gekozen exemplaar; een strakke, cappuccino-kleurige droom van een jurk, zonder strikken, zonder parels en met maar een héél klein randje kant.

Tekst Anne Pennekamp