‘Wil jij onze ceremoniemeester zijn? Jij bent altijd zo lekker stressbestendig en ik raak al helemaal in paniek bij de gedachte dat ik jou er niet bij heb.’ Met een scheef hoofd keek ze haar allerliefste vriendin aan.



Ellen vond het een eer. Dat moest ze eerlijk toegeven maar hier had ze helemaal geen ervaring mee.’Natuurlijk doe ik dat’, sprak ze spontaan ‘maar wat wordt er van me verwacht op zo’n dag?’ De aanstaande bruid had er eigenlijk zelf ook niet echt een idee bij dus besloot Ellen zelf maar op onderzoek uit te gaan en nadat ze de nodige informatie gevonden had op het internet, maakten ze een afspraak om alles eens grondig door te spreken.

‘Het is nog best een hele verantwoording hoor’, vond Ellen ‘maar ik denk dat ik het inmiddels wel begrijp’. De bruid in spé slaagde een zucht van verlichting want ze wist: als Ellen zich ermee bemoeit kan er eigenlijk niets meer fout gaan. Ze is zo heerlijk secuur in alles wat ze doet.

De uren die volgden werden besteed aan het samenstellen van het draaiboek voor de grote dag en Ellen noteerde secuur wat de wensen van het bruidspaar waren. Ze besloten dat Ellen de uitnodigingen zou krijgen zodra deze geschreven waren zodat zij er zelf nog wat informatie voor de gasten aan zou kunnen toevoegen. Bovendien zou ze haar eigen contactgegevens toevoegen zodat gasten haar benaderen konden voor eventuele speeches en andere zaken. Zij zou ze dan inpassen in het programma.

Een cadeau-lijst bleek niet nodig want het paar zou het liefst een envelopje krijgen. Er werd gesproken over bloemen, corsages, de getuigen, de auto’s, de kerk, de feestlocatie, de muziek, de leveranciers en het gastenboek. Ook zou er iemand moeten zijn die de giften in bewaring zou nemen.

Toen alles eenmaal doorgesproken was begreep de aanstaande bruid pas in volle omvang wat ze haar vriendin gevraagd had. ‘Het is best een beetje veel’, sprak ze een beetje sip. ‘Wil je dit eigenlijk wel voor ons doen want zo heb je zelf niet echt de tijd om onbezorgd te genieten van de dag zelf’ maar Ellen bleek vastbesloten en had er enorm veel zin in. Ze werd altijd geroemd om haar grote organisatie talent en die kon ze dan nu eens inzetten voor haar vriendin.

Het enige wat ze niet met het bruidspaar besprak was de vrijgezellenavond. Ook die zou ze organiseren voor de bruid, ruim voordat de grote dag zich aan zou dienen. De bruidegom verzekerde haar dat zijn vrijgezellenfeest geregeld zou worden door zijn eigen vrienden dus dat was ook geregeld.

Pas vele uren later verliet ze het huis van het paar, gewapend met een enorme berg aantekeningen en een hoofd vol ideeën. Ze zou er alles aan doen om het op de dag zelf allemaal gladjes te laten verlopen. Haar werk begon nú en ze had nog acht maanden de tijd. Vanavond deel 2….wordt vervolgd.

Tekst: Anne Pennekamp