Oh wat haat ik huwelijksfeesten. De families van hem en haar, die niet de moeite nemen om te integreren, maar in hun eigen hoekje van de feestzaal zitten. De oom die dronken leuker is dan ik normaal nuchter ben. De teleurgestelde blik van die ene vriend die nog steeds verliefd is op de bruid. De schoonmoeder die alle aandacht naar zich toe trekt. De mensen die bezig zijn om de inhoud van de gevraagde envelop eruit te zuipen. Maar vooral het idee dat het de mooiste dag van hun leven moet zijn. Laat het een topdag zijn, maar als het de mooiste dag van je leven moet zijn en het dus erna alleen maar minder wordt dan wil toch niemand trouwen!

Trouwen met Onno Innemee

Gelukkig staat het bruidspaar er anders in en lijken zij te genieten van deze mooie dag. Zij omdat het de dag is waar zij van droomde vanaf haar tiende jaar. Hij omdat het de dag is waar zij van droomde vanaf haar tiende jaar.

En misschien is het ook wel een mooie dag. Iedereen doet zijn best. De getuigen zien er prachtig uit. De vader van de bruid probeert niet te huilen als hij zijn dochter weggeeft. Ik heb er alles aan gedaan om te zorgen dat de ceremonie gedenkwaardig is. Dus het is een prachtig feest.

En ondanks de mogelijkheid dat ze ooit gaan scheiden en nog een keer de mooiste dag van hun leven gaan beleven, ben ik elke keer blij dat ik die twee mensen heb mogen trouwen. En ik haat huwelijksfeesten misschien wel omdat ik na de ceremonie weer alleen naar huis moet.

Trouwen met Onno Innemee